Chociaż jezioro Tachinger See geograficznie jest innym tworem niż Waginger See, to są one połączone i można swobodnie przepływać z jednego na drugie pod mostem. Oczywiście nie z rozłożonym żaglem, bo gdy jeziora przybierają, to nawet w kajaku trzeba uważać na głowę.
Niemal codziennie przyjeżdżałam późnym latem 2021 nad Waginger See i raz wybrałam się, żeby sprawdzić, czy woda jest tak samo mokra w sąsiednim dużo mniejszym jeziorze Tachinger See.
Nad jezioro Taching jedzie się przez malutką miejscowość Taching. Na górze stoi widoczny z daleka późnogotycki kościół św. Pawła, zbudowany z kamienia tufowego, który wskazuje centralne miejsce wsi. Ma wyposażenie z 2. poł XV wieku. Przylega doń cmentarz, a mury są także z kamienia tufowego.
W Taching am See znajduje się jeszcze jeden, całkiem współczesny kościół, św. Pawła, w którym jednak nie byłam. Tamten nie ma dzwonnicy, dzwony rozbrzmiewają tylko ze starego kościoła parafialnego. Podaję link do strony, na której można posłuchać ich dźwięków. Dzwony w tutejszych kościołach są powojenne. Poprzednie dwukrotnie były przetapiane na naboje podczas obu wojen światowych, co jest jakimś strasznym chichotem historii, żeby ludzie byli zabijani metalem pochodzącym z dzwonu, który zasadniczo przypomina o miłości.
Zmarli leżą przodem do jeziora, żeby móc oglądać ładne widoki
Charakterystyczne dla tutejszych cmentarzy groby przyścienne
Przyjrzyjmy się dokładnie nawie. Nie mogę się zdecydować, które zdjęcie umieścić, więc wstawiam wszystkie
 |
Uwielbiam takie ambonki, o czym już nie raz pisałam. Zawsze marzyłam, żeby na jedną z nich wejść i wyobrazić sobie jak mógł się czuć ksiądz grzmiący z niej na wiernych, albo wręcz przeciwnie, trzymający w napięciu, tak że musieli uważnie wsłuchiwać się w jego słowa. Nie było głośników, więc głoszenie kazań z ambonki wykorzystywało możliwości akustyczne kościoła
|
Tutaj w okolicy kościoły są otwarte w dzień, także te, w których jest Najświętszy Sakrament, można wchodzić na pierwsze piętro chóru, bo chóry są często dwupiętrowe i tylko do organów, które mieszczą się na poziomie wyższym, dostęp jest zamknięty. Ambonki nie są zagrodzone, bo prawdopodobnie żadnemu Niemcowi nie przyjdzie do głowy na nią wchodzić. Mnie przyszło, a że nikogo nie było, weszłam na górę.
I już mam nad sobą Ducha Świętego, który dał mi natchnienie do … robienia kolejnych zdjęć
Za mną strzeliste gotyckie wieżyczki ołtarza bocznego
Niektórzy wierni musieli wyginać szyje, żeby patrzeć na kaznodzieję. Jednak zupełnie nie widzę się w roli głosicielki czegokolwiek z ambony, nawet takiej pięknej
Z takiej ambony ksiądz miał dużo lepszy widok na wiernych … i wierne. Widział w całości wystrojone kobiety i z góry mógł im zaglądać do staników. A potem pewnie grzmiał, że niewieście przystoi zachowywać czystość i powściągliwość, kazał im spuszczać wzrok, żeby nie widziały jego wzroku na sobie. Takie to myśli naszły mnie na ambonce. I dużo innych, poważniejszych, którymi się jednak nie podzielę
W ołtarzu głównym Jezus namaszcza św. Piotra, by pasł baranki
Pozostańmy jeszcze chwilę w okolicy kościoła
Spotykam gdzieniegdzie w południowo-wschodniej Bawarii domy o takim ciekawym szalunku. Jeden z nich stoi np. we
Fridolfingu obok kościoła św. Jana (St. Johann-Kirche), inny w
Kirchanschoring
Po nawiedzeniu kościoła pielgrzymkowego, zjechałam nad jezioro Tachinger See
Tam, gdzie wydaje się kończyć jezioro Tachinger See, jest przewężenie, nad którym poprowadzono most, pod którym można przepłynąć do o wiele większego jeziora Waginger See
Komentarze
Prześlij komentarz