Berlin: dzielnica Spandau

 W dzielnicy Spandau znalazłam się całkowicie przypadkowo. Sprawdzałam dojazd metrem w okolicę Jüdenstraße, jednak nie zwróciłam uwagi, że w Berlinie są dwie ulice o tej samej nazwie i w taki sposób wylądowałam w Spandau, w której oczywiście zostałam, żeby pozwiedzać skoro już tu dotarłam. Pierwsze, co przykuło moją uwagę, gdy już znalazłam moją ulicę i powoli zaczynałam się orientować, że raczej nie jestem w centrum Berlina, to oczywiście kościół, św. Mikołaja.

                                                       Stacja metra Altstadt Spadau

                                                            Kościół św. Mikołaja

                                                      Wystrój taki trochę protestancki

Zapytałam w sklepiku parafialnym, co przedstawia ta rzeźba i usłyszałam niezwykle dokładne wyjaśnienie, z którego małowiele zrozumiałam poza tym, że święty Mikołaj, który stoi na szczycie grupy uratował niegdyś według legendy swoją modlitwą rybaków podczas gwałtownej burzy, dlatego odbiera cześć także jako ich patron. Najbardziej interesowało mnie kim jest potężny mężczyzna, który wyciąga łódź; być może to upersonifikowana moc Boża, tego niestety nie zrozumiałam.

Stare miasto dzielnicy Spandau reklamuje się, że wygląda ,,jak z obrazka". Byłam na wielu niemieckich ,,starówkach", według mnie ta jest niespecjalna, średniawa

Na rogu grajek umila czas turystom i spacerowiczom , licząc, że się odwdzięczą eurogroszem

Gdy pobieżnie obejrzałam stare miasto, znalazłam w Internecie informację, że 25-tysięczna dzielnica Spandau jest znana głównie z powodu olbrzymiej, rodem z renesansu cytadeli. Nie mogłam ominąć okazji, żeby ją obejrzeć skoro dzielił mnie od niej niewiele ponad kilometr, więc wiedziona ciekawością podreptałam przez most. Po drodze minęłam Älteste Marienkirche (na zdjęciu), kościół z pierwszej połowy XIX wieku; w czasie wojny był on kościołem garnizonowym, na początku XX wieku został odrestaurowany

Widoczną w oddali twierdzę otacza zewsząd woda, cytadela powstała u zbiegu rzek Sprewy i Hawelii

Najstarszą część zamku stanowi wieża Juliana (Juliusturm) powstała na początku XIV wieku jako wieża obronna. Budowę cytadeli kontynuowało kilku budowniczych, została ukończona pod koniec XVI w.

Wewnątrz, w pomieszczeniach tzw. ,,pałacu" udostępnionych nie ma prawie żadnych eksponatów, za to jest tu i w całym kompleksie kilka toalet.

                                                        W drodze na wieżę Juliana

Teren wokół cytadeli jest uznany za rezerwatu przyrody, w ruinach żyje wiele gatunków zwierząt, uhu

Na wieży Juliusza, na którą naliczyłam 144 schody + 8 na platformę widokową, zimno i brrr...

Dużo ciekawiej prezentuje się wnętrze dawnego budynku aprowizacyjnego obok tzw. dziedzińca włoskiego, gdzie urządzono wystawę  przedstawiającą rozwój cywilizacyjny od mniej więcej 2. poł. XIX wieku; można tu obejrzeć stare samochody i maszyny, sprzęt strażacki, dawne filmy i plakaty je reklamujące pochodzące z początków kinematografii, różne wynalazki techniczne

                                               Krótka historia sprzętów firmy Siemens

W kolejnym z budynków, już nie pamiętam którym, na piętrze urządzono przygnębiającą wystawę o historii dworca w Spandau zwanego ,,dworcem Hamburskim", na którym zaczynał się exodus ludzi podążających do Ameryki ,,za chlebem", potem uciekających przed prześladowaniami Żydów, ludzi uciekających przed wojnami

W jeszcze jednym budynku, piętrowym można podziwiać sztukę współczesną, ale szybko uciekłam

Nie jestem fanką cytadel, ale tę w Spandau mam zaliczoną; lepiej zobaczyć niż nie zobaczyć

                                           Jeszcze spacerkiem przez stare miasto

                                      Po drodze w miłej cukierence wtrąbiłam ciastko...

                                   Czas tu płynie leciwie, emerycko, pełno sklepów za 1 euro

                                                                 Rathaus Spandau - ratusz

         Stacja metra Rathaus Spandau, czas wsiadać... niedaleko znajduje się olbrzymia galeria Arkady, ja wstąpiłam do pobliskiej sieciówki z ubraniami, wszystkie były z recyklingu, teraz taka moda: 60 % recyklingu, 40% poliester, za to stosunkowo  niedrogie. Nic nie kupiłam